به نقل از «ایرنا»

نگاهی به سه فیلم «شبی که ماه کامل شد» ،«روزهای نارنجی» و« مرد بدون سایه»

تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۵۲۷۵۱

تهران- ایرنا- «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار، «روزهای نارنجی» به کارگردانی آرش لاهوتی و «مرد بدون سایه» به کارگردانی علیرضا رییسیان از فیلم هایی است که در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده اند.

به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ سه فیلم شبی که ماه کامل شد، روزهای نارنجی و مرد بدون سایه در روزهای اخیر در سینماهای رسانه ها و سینماهای مردمی جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شبی که ماه کامل شد یک تریلر عاشقانه و مربوط به ماجرای عبدالمالک ریگی تروریست مشهور است که در قالب یک روایت عاشقانه از برادر او روایت می شود. روزهای نارنجی داستان تلاش های یک زن کارآفرین برای موفقیت و روشن نگه داشتن چراغ کسب و کار خود و تعدادی از کارگران زن است. مرد بدون سایه هم مربوط به داستان عاطفی یک زوج است که در اثنای برخی اتفاقات دچار تغییرات و التهاباتی می شود.

** فیلم شبی که ماه کامل شد از نرگس آبیار
فیلم هالیوودی، فیلمساز ایرانی!
درباره فیلم :
هر چند ابراهیم حاتمی کیا در سه فیلم آخرش «به وقت شام» ، «بادیگارد» و «چ» و همچنین مجید مجیدی در دو پروژه آخرش « محمد رسول الله» و « آنسوی ابرها» به دنبال نزدیک کردن سینمای ایران به کیفیت و فرمت فیلم های هالیوودی روز بودند، نرگس آبیار در سال 1397 توانست برای نخستین بار فیلمی با فرمت و سبک فیلم های هالییودی روی پرده ببرد.

مهم ترین تفاوت آبیار با حاتمی کیا و مجیدی شاید این بوده است که آبیار آن هیاهو و آن هزینه های خرج کرده برای فیلم ساختن به مثابه فیل هواکردن را در پروژه جدیدش بکار نبرد تا «شبی که ماه کامل شد» در سکوت کامل خبری و بدون هزینه های آنچنانی به موضوعی فراگیر در همسایگی ایران اشاره کند و یکی از مهم ترین وقایع خاورمیانه را به تصویر بکشد.

«شبی که ماه کامل شد» تریلر استاندارد و با کیفیتی است که به داستان زندگی برادر عبدالمالک ریگی پرداخته و از خلال یک داستان عاشقانه وارد یک داستان مهیج و اکشن سیاسی - امنیتی شده است.

ساخت این گونه فیلم ها در سینمای امریکا و سیستم فیلمسازی هالیوود رواج زیادی دارد و هر ساله تریلرهای پرخرج و پرطرفداری برای عامه مردم و بر پایه مستندات تاریخی و سیاسی کشور آمریکا و منافع ملی آن ساخته می شود. در فیلم جدید نرگس آبیار نیز یک موضوع بسیار مهم اطلاعاتی و امنیتی مربوط به عبدالمالک ریگی با ظرافت کامل و با بهره گیری از تکنولوژی روز دنیا برای مخاطبان وطنی ارائه شده است که البته لزوما مصرف داخلی هم ندارد و می تواند با مارکتینگ مناسب در کشورهای همسایه و حتی دور هم اکران شود.

فیلم «شبی که ماه کامل شد» فارغ از ایراداتی که مربوط به فیلمنامه و تدوین فیلم به آن وارد است، به جهت واقعی بودن و جذابیت روایت چنین داستان مهیجی می تواند مخاطب عمومی خاص خود را نیز بدست آورد . البته در مورد تایمینگ ( زمانبندی) فیلم که مطابق استاندارد های جهانی و برابر 140 دقیقه است باید این نکته را یادآوری کرد که به نظر می رسد با توجه به فیلم های 90 تا 100 دقیقه ای فیلم های ایرانی و عادت تماشاگران به تماشای این زمان در سینماها، زمان فیلم «شبی که ماه کامل شد» در نسخه عمومی لازم است کوتاه تر شود تا مخاطب به دلیل طولانی شدن فیلم خسته و کلافه نشود و ماجرای مهیج فیلم را تا آخر دنبال کند.

بازیگرها در فیلم های نرگس آبیارعمدتا نقش مهم و البته درخشانی دارند در اینجا هم هنرآفرینی فرشته صدر عرفایی در نقش مادر عبدالحمید و برادران و همچنین کلیشه زدایی از چهره هایی چون پدرام کریمی، الناز شاکردوست و هوتن شکیبا از امتیازات مهم فیلم محسوب می شود.

سخن آخر اینکه نباید «شبی که ماه کامل شد» را فیلمی بی نقص و کامل تصور کرد ولی باید آن را شروع بسیار خوبی برای جهانی شدن سینمای ایران و مطرح کردن اتفاقات و ماجراهای واقعی و تاریخی در قالب پرده نقره ای برای آشنایی با عموم مخاطبان به حساب آورد.

درباره کارگردان:
نرگس آبیار می توان مصداق بارز ضرب المثل ره یک ساله را یک شبه طی کردن است. آبیار از سال 1391 بطور حرفه ای وارد سینمای ایران شد و تنها پس از ساخت چهار فیلم توانست محبوبیت عمومی و مقبولیت ویژه نزد منتقدان بوجود آورد تا یکی از موفق ترین فیلمسازان دهه نود سینمای ایران، یک فیلمساز زن 47 ساله باشد.
آبیار نزدیک به 30 کتاب نوشته و کار سینما را از مستند سازی از سال 1385 آغاز کرده است. سابقه مستند سازی یکی از ویژگی های بسیار موثر و مفید در روند فیلمسازی آبیار بوده است و باعث شده جنبه واقعی بودن فیلم ها بیش از هرچیز در آثار او خودنمایی کند. حتی در فیلم رویا محوری چون « نفس » نیز آثار واقع گرایی این مستندساز قبلی و داستانگوی امروز به چشم می آید.

سال گذشته «نفس» یکی از کاندیدای معرفی به اسکار بود و امسال هم به نظر می رسد با توجه به موضوع بسیار مهم فیلم جدید نرگس آبیار «شبی که ماه کامل شد» از همین حالا این فیلم یکی از اولین فیلم های منتخب برای هیات معرفی به اسکار بحساب می آید.

** فیلم روزهای نارنجی از آرش لاهوتی
زنِ تنهایِ فداکارِ موفق
درباره فیلم :
اساسا فیلم روزهای نارنجی بیش ازآنکه فیلم کارگردان باشد فیلم فیلمنامه نویس است و از این رو بیشترین اشکالات فیلم مربوط به نگاه زنانه جمیله دارالشفاهی است که در مقام فیلمنامه نویس شاهد رویکرد زنانه اش در فیلم ها و سریال های تلویزیونی بوده ایم.

فیلمنامه روزهای نارنجی از نظر تکنیکی و ایجاد ریتم و تعلیق و طرح یک داستان مهیج و غیرتکراری توانسته موفقیت های کسب کند و از این لحاظ تماشاگر را بخاطر گره ها و گره گشایی های نسبتا زیاد سرگرم کند ولی مشکل از آنجا شروع می شود که بازیگر زن فیلم قرار است قهرمان بلامنازع داستان باشد و مشکلات را یکی پس از دیگری با موفقیت طی کند و در این مسیر به تنهایی و با تدبیری شگرف به رتق و فتق همه امور شخصی و حتی دیگر زیردستان خود بپردازد. نقطه عطف این نگاه و شخصیت پردازی شاید از گذشت غیرمنتظره و نامفهوم نقش هدیه تهرانی است که رابطه پنهانی شوهرش با یکی از کارگران زن را می بیند و در ادامه واکنشش به چند نگاه و حرکت چشم و ابرو خلاصه می شود.

وقتی فیلمنامه نویس اینقدر واضح به جانبداری و نگاه یکطرفه به سمت قهرمان فیلمش که از قضا زن هم هست می پردازد دیگر نمی شود انتظار فیلمی قابل باور داشت که بتوان بدون نارضایتی آن را تمام و از تماشایش لذت برد زیرا نگاه یکطرفه و جانبدارانه در هر شرایطی امری مقبوح است که تماشاگر را پس خواهد زد.

تدوین فیلم از جمله نکات قابل بحث دیگر فیلم است که به نظر می رسد هر تماشاگری از این همه سکانس طولانی و مشابه که کارکردی هم در ادامه داستان ندارد احساس کسالت می کند و همین تکراری و کش دار شدن مهم ترین نقطه ضعف فیلم است که شاید بتوان با تدوین مجدد و کوتاه کردن آن تاحدی از این مشکل رهایی یافت برای مثال بارها و به مدت طولانی شاهد عبور زن قهرمان در باغ هستیم که مشخص نیست کارکرد این همه راه رفتن در این باغ و تماشای پرتقال ها قرار است چه حس یا آگاهی در مخاطب ایجاد نماید.

هدیه تهرانی در سال های اخیر نشان داده که از شمایل شیک و پایتخت نشین فیلم های قبلی اش فاصله گرفته و در فیلم هایی با دغدغه زنانه حضور یابد که قرار است رنج و موفقیت زنان ایرانی را نمایش دهد و این تغییر رویکرد هم از هنرمند پیشرو و فعالی چون تهرانی بعید نبوده و نخواهد بود و نباید غیرمنتظره باشد که در سال های آتی هدیه تهرانی را در کسوت های دیگر سینمایی و حتی هنری نظاره کنیم.

درباره کارگردان :
آرش لاهوتی کارگردان جوان ولی باتجربه در عرصه مستند سازی اولین فیلم سینمایی اش را در جشنواره سی و هفتم فیلم فجر نمایش داده است. از این رو لاهوتی بیش از آنکه نزد مخاطبان سینمای داستانی ایران چهره ای شناخته شده باشد نزد مستند سازان جایگاه ویژه و مشهوری به حساب می آید.

لاهوتی پنج مستند «47.2»، «من عشقبازم»، «راننده و روباه»، «پهلوان و خرقه» و«آبی کم‌رنگ» را قبل از فیلم اول خود روزهای نارنجی ساخته است و جوایز متعددی از جشنواره های داخلی و خارجی برای آنتن مستندها دریافت کرده است تا جایگاه وی تنها به داخل کشور و دوستداران مستند در ایران محدود نشود.

لاهوتی در اولین فیلم داستانی خود با جمیله دارالشفاهی همکاری داشته است .در خلاصه فیلم « روزهای نارنجی » آمده است:
این فیلم داستان زندگی پر فراز و نشیب «آبان» زنی میانسال است که واسطه استخدام کارگران زن فصلی برای کار در باغ های مرکبات شمال کشور می باشد.

** فیلم مرد بدون سایه از علیرضا رییسیان
پولشویی، خیانت ، بیکاری و چند داستان دیگر

درباره فیلم :
یکی از مغشوش ترین فیلم های سال های اخیر که مشخص نیست با این همه طرح مساله ای که کرده چگونه میخواهد فیلم را به پایان برساند. طرح مسائلی چون پولشویی و فساد اقتصادی، معضل بیکاری و مشکلات اقتصادی، عشق و خیانت و مسایل از این قبیل هرکدام می تواند طرح اولیه یک فیلم سینمایی کامل باشد در حالیکه در اینجا علیرضا رییسیان همه را درون فیلم خود گنجانده و به هر کدام اشاره ای کرده تا هم فیلمش را اثری مهم و پرمحتوا جلوه دهد و هم گریزی به مسایل سیاسی و اقتصادی جامعه داشته باشد و فیلم بی رمق خود را با شوک های متعدد به مخاطب ، سرپا نگه دارد.

شمار مسایل مطرح شده در فیلم که رها می شوند و هیچ پرداخت مناسبی از آن صورت نمی گیرد کم نیستند ، فیلم با داستان اخراج ماهان از یک سازمان فرهنگی هنری آغاز می شود و چند جای مختلف هم اشاره می شود فیلم مورد اشاره بصورت غیرقانونی پخش شده است و مورد نارضایتی و شکایت خانواده بازیگر اصلی فیلم قرار گرفته است و در ادامه هم شاهد تهدید و ایجاد اذیت توسط این خانواده برای خانواده ماهان هستیم ولی در نهایت مشخص نمی شود که لزوم این داستان چه ضرورتی داشته و نتیجه اش چه شده است،

حضور ناگهانی فرهاد اصلانی و پیگیری مصرانه و مشفقانه او نیز یکی دیگر از نکات آزار دهنده فیلم است که به ناگاه فضای فیلم را از یک رابطه عاشقانه به یک موضوع معمایی تبدیل می کند و اصلانی بعنوان ناجی همه چیز را به بهترین شکل حل و فصل می کند و بنوعی سوپرمن فیلم به حساب می آید. سکانس حضور سایه با بازی لیلا حاتمی در کنار دریا و ملاقات ناگهانی با زن عاشق شکست خورده نیز از جمله لحظات کمیک فیلم است که قرار بوده لحظه تاثیر گذار و تراژیک باشد ولی بدلیل نداشتن مقدمه و موخره به تکه ای بی اثر در کلیت فیلم بدل می شود.

حضور زوج هنرمند و باسابقه حاتمی و مصفا نیز کمکی به بهبود کیفیت فیلم نمی کند و در بهترین حالت باید مرد بدون سایه را نسخه جدید فیلم دوران عاشقی دانست که همان دغدغه های نصفه و نیمه عاشقانه را با برخی موضوعات ملتهب سیاسی ، اقتصادی میکس کرده است تا هم تماشاگر عام از این همه بی نظمی و بی منطقی در فیلمنامه و اجرا خسته شود و هم مخاطب خاص از تم های تکراری سینمای این سالهای رییسیان بیش از پیش ناامید شود .

درباره کارگردان :
رییسیان اولین فیلم بلند داستانی اش را در سال 1368 با عنوان ریحانه ساخت و در طول این سی سال تنها هفت فیلم را کارگردانی کرده است تا یکی از کم کار ترین فیلمسازان بعد انقلاب ایران لقب گیرد . موضوعات عاشقانه و حضور لیلا حاتمی را می توان یکی از مشترک ترین موارد فیلم های رییسیان در نظر گرفت بطوریکه لیلا حاتمی در بیش از نیمی از این فیلم ها بازیگر اصلی بوده است. اشاره و طرح مسایل ملتهب سیاسی و اقتصادی نیز یکی از موارد مورد علاقه فیلم های اخیر رییسیان است بطوری که در پرونده هاوانا به موضوع قاچاق دارو و در دو فیلم آخر به موارد فساد اقتصادی و آقازاده ها اشاره کوتاهی داشته است .

همچنین ورود به مسایل جنجالی و حاشیه دار را یکی از علایق علیرضا رییسیان می توان نامید، چه از زمانی که در خانه سینما حضور داشته است و چه در زمانی که فیلم می سازد و یا فیلم تهیه می کند . در آخرین حاشیه ای که در روزهای اخیر در سینمای رسانه در جشنواره فیلم فجر و هنگام برگزاری فیلم «بیست و سه نفر» پخش شد مربوط به شکایت رییسیان از تهیه کنندگان آن فیلم بوده است. او مدعی شد که حقوق فیلم متعلق به او بوده است ولی بعدا تهیه کنندگان ادعا کردند که ادعای رییسیان در دادگاه رد شده است و تنها حقوق معنوی این داستان مربوط به او بوده است و حقوق مادی اثر به او تعلق نمی گیرد.

پژوهشم 9280**9131

منبع: ایرنا

کلیدواژه: فرهنگي نقد فيلم جشنواره فيلم سي و هفتم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۵۲۷۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سایه مستدام جنگ بر اروپای مدعی دیپلماسی

تصویب لایحه اخیر در مجلس نمایندگان آمریکا مبنی بر کمک ده‌ها میلیارددلاری این کشور به کی‌یف، تل‌آویو و تایپه نشان داد که واشنگتن و لندن درصدد ایجاد و تشدید بحران‌های راهبردی در نقاط کلیدی و ژئواستراتژیک نظام بین‌الملل هستند. با این حال به نظر می‌رسد آمریکا متوجه عواقب و تبعات بازی خطرناک خود نیست یا درکی از مدیریت بحران‌های خودساخته در عرصه جهانی ندارد.

به گزارش ایسنا، حنیف غفاری در یادداشتی در جام جم نوشت: مناقشه آتلانتیکی‌ها و مسکو به نقطه اوج خود رسیده ومتعاقب وقوع جنگ اوکراین، شاهد تصاعد بحران میان طرفین هستیم. گرچه برخی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی درصدد مهار مناقشه و تحدید دامنه آن هستند اما در مقابل برخی اعضا مانند آمریکا، انگلیس ولهستان نیز درصددحفظ این گره کوروتبدیل آن به مناقشه‌ای دائمی بامسکو برآمده‌اند.

از یک‌سو شرایط میدانی جاری در جنگ اوکراین (به‌خصوص پس از تصرف باخموت و آودیوکا توسط روس‌ها) به‌گونه‌ای است که قدرت مانور میدانی کی‌یف را شدیدا تحت تاثیر قرار داده و احتمال شکست نهایی آن در جنگ را دوچندان ساخته است. 
از سوی دیگر، تصویب لایحه اخیر در مجلس نمایندگان آمریکا مبنی بر کمک ده‌ها میلیارددلاری این کشور به کی‌یف، تل‌آویو و تایپه نشان داد که واشنگتن و لندن درصدد ایجاد و تشدید بحران‌های راهبردی در نقاط کلیدی و ژئواستراتژیک نظام بین‌الملل هستند. با این حال به نظر می‌رسد آمریکا متوجه عواقب و تبعات بازی خطرناک خود نیست یا درکی از مدیریت بحران‌های خودساخته در عرصه جهانی ندارد.

اخیرا آندژی دودا، رئیس‌جمهور لهستان با اشاره به تقویت سیستم تسلیحاتی روسیه در بلاروس و کالینینگراد، گفت که کشورش برای استقرار سلاح‌های هسته‌ای ناتو آماده است. این مواضع رئیس‌جمهور لهستان می‌تواند نقطه آغاز یک مناقشه بسیار خطرناک و غیرقابل مهار در نظام بین‌الملل باشد. ورود منازعه آتلانتیکی‌ها و کاخ کرملین به حوزه هسته‌ای به معنای رسیدن به بالاترین سطح منازعه است که قواعد موجود در حوزه بازدارندگی هسته‌ای نیزتوان کنترل آن راندارد.لهستان یکی از اعضای ناتو وازحامیان سرسخت اوکراین است. این کشوربا بلاروس وروسیه مرز مشترک دارد. با این حال جناح شرقی ناتو ازجمله کشورهای مجارستان واسلواکی، خواستار تشدید دامنه نبرد با روسیه یا قرارگیری در چارچوب یک جنگ سرد جدید نیستند!
همین مسأله، دستان لهستانی را بیشتر خواهد بست. روسیه در واکنش به این اظهارنظر، هشدارداد که درصورت این اتفاق، اقداماتی برای «تامین امنیت خود» انجام خواهد داد. نکته قابل‌تامل این‌که مواضع اخیر ورشو متاثر از هم‌پیمانی مطلق آن با واشنگتن و لندن در ناتو است. به عبارت بهتر، اظهارات آندژی دودا نقطه آشکارساز یک منازعه جدی است!
رئیس‌جمهور لهستان این اظهارات را پس از بازگشت از سفر نیویورک مطرح کرد. او در جریان این سفر، جلساتی را در سازمان ملل برگزار و با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا درباره جنگ اوکراین گفت‌وگو کرد. او همچنین در ماه مارس به واشنگتن دی‌سی سفر و در آنجا با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا دیدار کرد. از این‌رو مواضع رئیس‌جمهور لهستان، مخرج مشترک نگاه راهبردی خطرناک هردو حزب سنتی آمریکا(دموکرات‌ها و جمهوریخواهان)نسبت به تحولات جاری در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. آیا غرب قادر به کنترل عواقب و تبعات مناقشه‌ای که به‌صورت خودخواسته و براساس توهمات خود مشغول خلق و ساماندهی آن است، خواهد بود؟ پاسخ این سؤال قطعا مثبت نیست.
 

انتهای پیام