به نقل از «خبرگزاری میزان»

نگاهی به برندگان سیمرغ سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر/شبی که ماه فجر کامل شد

تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۴۰۸۹۸

خبرگزاری میزان- جشنواره فیلم فجر طی دوره گذشته اخبار و حواشی خاص خود را به همراه داشت اما در نهایت فیلم سینمایی «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار توانست تمامی جوایز مهم و بحث برانگیز این جشنواره را از آن خود نماید. تاریخ انتشار: 12:00 - 04 دی 1398 - کد خبر: ۵۸۰۱۷۳

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، نزدیک به یک ماه تا فرارسیدن سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین رویداد سینمایی کشور باقی مانده است، رویدادی که همواره التهابات، هیجانات و حواشی خود را به همراه داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رسیدن آثار به جشنواره، فعالیت هیات انتخاب، گمانه زنی درباره شانس‌های اصلی سیمرغ و حواشی نظر نهایی داوران جشنواره همواره از جمله مهمترین اخبار از این رویداد سینمایی کشور است، رویدادی که هر ساله با تمام این حواشی عنوان مهمترین اتفاق سینمایی کشور را به دوش می‌کشد. 

بیشتر بخوانید: برای آشنایی با ۳۵ فیلمی که راهی جشنواره فیلم فجر می‌شوند اینجا کلیک کنید

به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، نگاهی به سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر انداخته و برگزیدگان دوره پیشین این رویداد سینمایی را بازخوانی کرده که به شرح زیر است:

بهترین کارگردانی

سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در بخش بهترین کارگردانی رقابت بسیار سختی را پشت سر گذاشت زیرا کارگردانان مطرحی در این دوره نامزد سیمرغ بلورین شده بودند اما در نهایت نرگس آبیار برای فیلم «شبی که ماه کامل شد» سیمرغ را به خانه برد.

آبیار برای کسب این جایزه از سد کارگردانانی همچون بهرام توکلی برای فیلم «غلامرضا تختی»، نیما جاویدی برای فیلم «سرخ پوست»، سعید روستایی برای فیلم «متری شش و نیم»، سید رضا میرکریمی برای فیلم «قصر شیرین» و محمد حسین مهدویان برای فیلم «ماجرای نیمروز ۲؛ رد خون» گذشت.

بهترین فیلم

«شبی که ماه کامل شد» به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی در بخش بهترین فیلم هم توانست سیمرغ بلورین جشنواره را از آن خود نماید تا به نوعی دو سیمرغ مهم و اصلی فجر را به خانه ببرد. 

«شبی که ماه کامل شد» در این رقابت «سرخ پوست» به تهیه‌کنندگی مجید مطلبی، «غلامرضا تختی» به تهیه‌کنندگی سعید ملکان، «متری شش و نیم» به تهیه‌کنندگی سید جمال ساداتیان، «ماجرای نیمروز ۲؛ رد خون» به تهیه‌کنندگی سید محمود رضوی و «قصر شیرین» به تهیه‌کنندگی سید رضا میرکریمی را پشت سر گذاشت.

بهترین بازیگر نقش اول زن

بهترین بازیگر نقش اول زن دیگر جایزه پرحاشیه فجر سال گذشته بود و بازیگران صاحب نامی برای کسب آن تلاش کردند اما جالب اینجا بود که «شبی که ماه کامل شد» این جایزه مهم جشنواره را نیز به دست آورد، تا سومین سیمرغ پرارزش جشنواره را از آن خود کرده باشد.

ژاله صامتی برای فیلم «در خونگاه»، مهناز افشار برای فیلم «قسم»، بهنوش طباطبایی برای فیلم «ماجرای نیمروز ۲؛ رد خون»، فاطمه معتمد آریا برای فیلم «بنفشه آفریقایی» بازیگرانی بودند که «الناز شاکردوست» با بازی در «شبی که ماه کامل شد» پشت سر گذاشت و توانست سیمرغ این بخش را به خانه ببرد.

بهترین بازیگر نقش اول مرد

چهارمین جایزه و سیمرغ مهم ادوار مختلف جشنواره فیلم فجر بدون شک بهترین بازیگر نقش اول مرد است، جایزه ای که در کمال تعجب باز هم به «شبی که ماه کامل شد» رسید، بازی هوتن شکیبا در این فیلم به حدی درخشان بود که هیچ اعتراضی نسبت به این جایزه اعلام نشد. 

شکیبا برای کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد بازیگرانی همچون حامد بهداد برای فیلم «قصر شیرین»، امین حیایی برای فیلم «در خونگاه»، پیمان معادی برای فیلم «متری شش و نیم» و نوید محمد زاده برای فیلم «سرخ پوست» را پشت سر نهاد. 

بهترین بازیگر مکمل مرد

جایزه و سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد سال گذشته یکی از شیرین ترین و به یادماندنی‌ترین در تمامی ادوار فجر بود، دلیل اصلی آن هم کسب نخستین سیمرغ بلورین علی نصیریان در تمامی دوره های حضورش در این رویداد سینمایی بود. 

نصیریان برای فیلم «مسخره باز» این سیمرغ را به خانه برد و در این راه از بازیگرانی همچون آرمین رحیمیان برای فیلم «شبی که ماه کامل شد»، جواد عزتی برای فیلم «ماجرای نیمروز ۲؛ رد خون»، نوید محمدزاده برای فیلم «متری شش و نیم»، حسن پور شیرازی برای فیلم «قسم» و یونا تدین برای فیلم «قصر شیرین» پیشی گرفت.

بهترین بازیگر مکمل زن

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن محلی برای درخشش دوباره فیلم سینمایی «شبی که ماه کامل شد» بود، جایی که فرشته صدرعرفایی برای بازی تحسین شده خود در این فیلم این جایزه را به خود اختصاص داد. 

صدر عرفایی برای کشب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن بازیگرانی همچون زهره عباسی برای فیلم «ناگهان درخت»، ژیلا شاهی برای فیلم «قصر شیرین»، نیوشا علیپور برای فیلم «قصر شیرین» و پانته‌آ پناهی‌ها برای فیلم «درخونگاه» را پشت سر گذاشت. 

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر اخبار سینما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۴۰۸۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم/ نگاهی به فیلم مست عشق

به ویژه اینکه تعدادی از آنها شهرتی جهانی داشته و می‌توانند پای آثار نمایشی تولید شده در این چارچوب را به بازار جهانی باز کنند. موضوعی که چندان مورد توجه سینمای ایران قرار نگرفته و اندک آثار تولید شده در این باب نیز متعلق به تلویزیون بوده‌ا‍‌ند. فیلم سینمایی «مست عشق» ساخته حسن فتحی که به نوعی محصول مشترک ایران و ترکیه به حساب می‌آید، نخستین تجربه جدی سینمای ایران در این رابطه است که به تازگی روی پرده سینماهای کشور رفته و در هفته نخست رکورد فروش ریالی و تعداد تماشاگر را شکسته است.

فتحی که تجربه تولید آثار تاریخی در قاب کوچک را داشته، در «مست عشق» سراغ یکی از مهمترین شعرا و عرفای تاریخ ایران یعنی جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولانا رفته و بخشی از دوران زندگی وی را به تصویر کشیده که از کشش دراماتیک مناسبی برخوردار است. فرهاد توحیدی که یکی از قدیمی‌ترین فیلمنامه‌نویسان پس از انقلاب به حساب می‌آید در «مست عشق»، مولانا و شمس تبریزی را به عنوان ستون‌های فیلمنامه قرار داده و قصه را با محوریت این دو پیش می‌برد. قصه‌ای شخصیت محور که با چرخشی ظریف به سمت ماجرامحوری رفته و چند داستانک جذاب را به آن گره می‌زند.

توحیدی در پرده نخست، قصه را با یک حادثه آغاز کرده و سوالی را پیرامون ناپدید شدن شمس تبریزی مطرح می‌کند. سپس با یک فلاش‌بک به گذشته‌ای نه چندان دور رفته و برخورد مولانا و شمس را کلید می‌زند که سرانجام به یک نقطه عطف می‌رسد. جایی که مولانا مجذوب شخصیت پیچیده و خاص شمس شده و نگاه‌اش به جهان تغییر می‌کند. در نیمه میانی، توحیدی روی حسادت به عنوان یکی از تم‌های فیلمنامه مانور داده و موانعی را بر سر راه مرید و مراد قرار می‌دهد تا از بار تنش حاکم بر آن کاسته نشود. در این بین رفت و برگشت‌های زمانی هم رخ می‌دهد که از ساختار قصه بیرون نزده و تماشاگر را سردرگم نمی‌کند. در واقع این ساختار غیرخطی برای آن است که تکه‌های پازل قصه کنار یکدیگر قرار گرفته و یکپارچگی آن از دست نرود.

داستان‌های فرعی نقشی کلیدی در پیکره فیلمنامه‌های امروزی دارند و ((مست عشق)) از این بابت نمونه‌ای درخشان به حساب می‌آید. اولی قصه عشق نافرجام پسر مولانا (علاء‌الدین) به کیمیا خاتون است که به خوبی در بافت قصه جا افتاده و مثلثی عاشقانه را شکل می‌دهد و تماشاگر را به حدس و گمان‌هایی پیرامون نقطه عطف دوم فیلمنامه وادار می‌کند. دیگری داستانک مربوط به اسکندر بیک فرمانده خشن اهل قونیه است که علاقه‌ای نافرجام به دختری مسیحی به نام مریم داشته و توحیدی این داستانک را به بهترین شکل به قصه اصلی پیوند زده است. نکته مهمی که در فیلمنامه ((مست عشق)) به چشم می‌خورد، وفاداری به اندازه نویسنده به تاریخ است که وجوه نمایشی خوبی نیز به آن بخشیده شده است. همان‌طور که از عشق به عنوان تم اصلی و جانمایه اثر بهره گرفته و آن را به شخصیت‌های اصلی گره زده است.

حسن فتحی در آخرین ساخته سینمایی‌اش دست به ریسک بزرگی زده و به سراغ شخصیتی رفته که میلیون ها طرفدار در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر دارد. او با توجه به فیلمنامه خوبی که در اختیار داشته تلاش کرده تا اثر شسته‌رفته‌ای را خلق کند. تلاشی که از همان سکانس نخست (کابوس جنگ اسکندربیک) خود را به رخ کشیده و تا آخر ادامه پیدا می‌کند. به ویژه در دکوپاژ فیلمنامه که ظرافت و وسواس خاصی در آن به چشم می‌خورد. برای مثال می‌توان به سکانس گفتگوی طولانی شمس و مولانا اشاره کرد. البته نمی‌توان از مست عشق گفت و به فیلمبرداری درخشان زنده‌یاد مرتضی پورصمدی و تدوین استاندارد میثم مولایی اشاره نکرد.

یکی از چالش‌های مهم فیلم انتخاب بازیگران آن بوده که ترکیبی از بازیگران ایرانی و ترک به حساب می‌آید و ایجاد هارمونی میان آنها کار سختی به نظر می‌رسد. اتفاقی که تا حدود زیادی رخ داده و بازیگران نقش مهمی در کیفیت برجسته فیلم دارند. پارسا پیروزفر و شهاب حسینی انتخاب‌های هوشمندانه‌ای برای ایفای نقش‌های مولانا و شمس تبریزی بوده‌اند که البته کفه ترازو به سمت حسینی اندک چربشی دارد. همچنین بازیگران ترک زبان که در سینما و تلویزیون ترکیه شهرت زیادی دارند، در ایفای نقش‌ها موفق بوده اند.

مست عشق از آن دسته فیلم‌هایی است که تولید و پست پروداکشن سختی داشته که از این بابت می‌توان به گروه تولید آن دستمریزاد گفته و دستاوردهای آن برای سینمای ایران را به فال نیک گرفت.

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903013